Profesor dr Laza Stanojević (1861-1951), rođen je u Somboru 1861. a umro u Sremskoj Kamenici 1951. godine. Sa dužnosti upravnika Duševne bolnice Stenjevac, kraj Zagreba, došao je za prvog direktora novoosnovane Klinike za duševne i živčane bolesti Medicinskog fakulteta u Beogradu, 10. oktobra 1923. godine.

Prvo predavanje iz psihijatrije održao je 12. oktobra iste godine. Bio je direktor Neuropsihijatrijske klinike od 1923. do 1945. godine tj. do odlaska u penziju. Katedra za psihijatriju i neurologiju osnovana je dolaskom Prof. dr Laze Stanojevića iz Psihijatrijske bolnice Stenjevac kraj Zagreba, l923. godine i on je bio njen prvi šef. Njegova pionirska uloga, kao prvog upravnika, šefa Katedre i vaspitača, dopunjuje se za ono vreme velikim brojem štampanih radova. Pored svog redovnog posla na Klinici profesor Laza Stanojević objavio je u domaćim i stranim stručnim časopisima 47 stručnih i naučnih radova, i to 11 iz oblasti kliničke psihijatrije, 11 iz oblasti sudske psihijatrije, 6 iz oblasti eksperimentalne farmakopsihijatrije, 5 iz oblasti socijalne psihijatrije i 14 radova iz neurologije. Profesor Laza Stanojević je ostao upamćen kao veliki znalac opšte medicine, kao vrsni lekar-pedagog, ljubitelj pisane reči i iznad svega utemeljivač srpske neurologije i psihijatrije. Profesor neuropsihijatrije, osnivač i upravnik Klinike za živčane i duševne bolesti Medicinskog fakulteta je specijalizaciju iz neuropsihijatrije završio u Beču u Klinici za živčane i duševne bolesti kod profesora Julius Wagner-Jauregg-a, dobitnika Nobelove nagrade. Od 1918. godine radio je u duševnoj bolnici Stenjevac kraj Zagreba. Dr Laza Stanojević je izabran za vanrednog profesora neurologije i psihijatrije Medicinskog fakulteta u Beogradu 9. maja 1922. godine. Upravnik Klinike za živčane i duševne bolesti je bio od njenog osnivanja do penzionisanja 1945. godine.

Pri osnivanju Klinika nije imala svoju zgradu, pa je bila smeštena u zgradi Bolnice za duševne bolesti na Guberevcu. Zbog rđavog smeštaja prof. Stanojević je bio suočen sa mnogim problemima u radu. Pošto nije imao prostorije za nastavu, bio je prinuđen da predavanja često održava na drugom mestu (slušaonica stare Hirurške klinike i Instituta za sudsku medicinu, u bolničkoj baraci, itd.) Uprkos ovim nedaćama, prof Stanojević je uspeo da se lečenje, predavanja, praktične vežbe, pa u izvesnoj meri i naučni rad, uspešno odvijaju.
Zapaženi su njegovi radovi: Upliv gastrointestinalnog oboljenja na raspoloženje umobolnih, Pitanje nistagmusa kod tabes dorsalisa, Samoubice u svetlosti kriminalne psihologije i psihijatrije, Da li se i koliko hirurškim putem može uplivisati na shizofreniju?, Kako opada pamćenje kod paralitičara?, Zašto upravnik duševne bolnice treba i mora da bude samo psihijatar?, i dr. Uvršten je u Svetsku medicinsku enciklopediju, izdatu u Londonu 1939. godine. Na Medicinskom fakultetu u Beogradu prof. dr Laza Stanojević bio je poznat kao izvanredni poznavalac opšte medicine, kao odličan lekar, nadaren predavač, uspešan publicista u zemlji i još više u inostranstvu, koji ostaje upisan kao jedan od zaslužnih za utemeljenje srpske neuropsihijatrije. Prof. dr Laza Stanojević je preminuo 15. avgusta 1951. u Sremskoj Kamenici, a sahranjen 18. avgusta u svom rodnom Somboru.